2. Perspektywa interdyscyplinarna
W przeciwieństwie do podejścia jednodyscyplinarnego, perspektywa interdyscyplinarna wymaga wiedzy z więcej niż jednej dziedziny. Różni się ona także od perspektywy multidyscyplinarnej, w której wykorzystuje się dane z więcej niż jednej dziedziny, ale która dzieli projekt na odrębne części w oparciu o dyscypliny związane z tymi częściami. Przy stosowaniu perspektywy interdyscyplinarnej wszystkie zaangażowane osoby pracują razem. Choć niektóre osoby mogą być ekspertami w jednej dziedzinie projektu, wszyscy pracownicy powinni mieć podstawową wiedzę na temat wszystkich dziedzin, które obejmuje projekt. Perspektywa interdyscyplinarna jest zatem szerszym lub lepiej zaokrąglonym spojrzeniem.
Wybierając perspektywę interdyscyplinarną, ludzie mają wiele celów. Po pierwsze, chcą pogłębić zrozumienie i wyeliminować nieporozumienia. Patrząc na zadanie, zbiór danych lub koncepcję przez pryzmat więcej niż jednej dyscypliny, ludzie odkrywają, jak dany projekt może być zastosowany w różnych okolicznościach. Osoby pracujące zgodnie z podejściem interdyscyplinarnym chcą, aby projekty były efektywne. Podejście interdyscyplinarne czasami pomaga jednostce lub zespołowi być bardziej kreatywnym. Spojrzenie na coś z perspektywy więcej niż jednej dyscypliny może pomóc danej osobie w dostrzeżeniu większej liczby rozwiązań niż w przypadku, gdyby informacje pochodziły tylko z jednej dyscypliny. Niekoniecznie oznacza to, że rozwiązanie interdyscyplinarne będzie lepsze od jednodyscyplinarnego, ale daje jednostce lub zespołowi więcej opcji do wyboru.
Zalety perspektywy interdyscyplinarnej
Interdyscyplinarna wiedza i badania są ważne, ponieważ pobudzają kreatywność i promują istotny wkład w dziedzinach innych niż własna wiedza specjalistyczna. Oprócz kreatywności zwiększa ona także umiejętności krytycznego myślenia, pozwalając na porównywanie i zestawianie perspektyw z różnych dyscyplin. Pozwala też na zmniejszenie liczby błędów, ponieważ może być zweryfikowana przez ekspertów z różnych dziedzin. Wiele problemów społecznych wymaga interdyscyplinarnego podejścia w celu znalezienia praktycznych rozwiązań.
Rozumienie i analizowanie zadań, zbiorów danych i koncepcji przez pryzmat więcej niż jednej dyscypliny może pomóc w uzyskaniu wglądu w to, jak dany projekt może być zastosowany w różnych warunkach. Informacje zdobyte w sposób całościowy można także łatwo połączyć z wcześniejszą wiedzą i znacznie szybciej je przywołać. Interdyscyplinarność daje także badaczom większą elastyczność w zakresie badań i powiązanych z nimi tematów. Interdyscyplinarni naukowcy mogą także przyczynić się do zlikwidowania luk komunikacyjnych we współczesnym środowisku akademickim, a tym samym pomóc w mobilizacji ogromnych zasobów intelektualnych. Perspektywa interdyscyplinarna pozwala specjalistom dostrzec efekty ich działań także poza własnymi dziedzinami.
Wady perspektywy interdyscyplinarnej
Podejścia interdyscyplinarne mają jednak pewne wady. Interdyscyplinarność stwarza ryzyko, że słabsze, krytyczne dyscypliny zostaną rozwiązane i zepchnięte pod bardziej ugruntowane i potężne w hierarchii dyscypliny. Może stać się podstawą do zawężania, a nie poszerzania perspektyw, może doprowadzić do rozpadu dyscypliny, która jest niezbędna do prowadzenia poważnych badań naukowych.
Naukowcy z różnych dyscyplin mają też różne metodologie, a integrowanie badań może stanowić wyzwanie. Inną wadą podejścia interdyscyplinarnego jest to, że może ono stać się zbyt meta-teoretyczne i nie odnosić się do rzeczywistych problemów, tak jak powinno. Zniwecza to pierwotny cel, jakim było badanie różnych perspektyw w celu rozwiązywania rzeczywistych problemów.
Źródło: Interdisciplinary Perspective: Pros and Cons, Applications, Examples (sociologygroup.com)