2. Udostępnianie informacji i dzielenie się wiedzą jako formy komunikacji i działania
Dzielenie się informacją i dzielenie się wiedzą to pojęcia blisko ze sobą związane, które często stosowane są zamiennie. Termin dzielenie się informacją jest preferowany zwłaszcza w bibliotekach i naukach informacyjnych, podczas gdy badacze z takich dziedzin, jak nauki o zarządzaniu, zarządzanie strategiczne i interakcja człowiek-komputer preferują termin dzielenie się wiedzą. Dzielenie się informacją można rozumieć jako „zestaw działań, w ramach których informacje są dostarczane innym, proaktywnie lub na żądanie, w taki sposób, że informacje te mają wpływ na obraz świata innej osoby (lub osób) (…) i tworzą wspólne lub wzajemnie zgodne robocze rozumienie świata” (Sonnenwald, 2006).
Tak zdefiniowany proces dzielenia się informacjami obejmuje dwa główne aspekty, tj. przekazywanie informacji innym osobom oraz otrzymywanie informacji dostarczonych przez osobę przekazującą informacje. Podobne procesy są charakterystyczne dla dzielenia się wiedzą. Dzielenie się wiedzą zakłada akt eksternalizacji przez tych, którzy posiadają wiedzę, czyli właścicieli wiedzy. Eksternalizacja może przybierać różne formy, na przykład kodyfikacji wiedzy w dokumencie pisanym lub wyjaśnienia znaczenia idei w wykładzie. Dzielenie się wiedzą zakłada również akt internalizacji przez osoby zdobywające wiedzę, czyli rekonstruktorów wiedzy. Internalizacja może występować w wielu różnych formach, na przykład w formie uczenia się przez działanie lub czytania książek.
Powyższa charakterystyka sugeruje, że zarówno wymiana informacji, jak i dzielenie się wiedzą są przykładami form komunikacji międzyludzkiej. Przekazywanie informacji i eksternalizacja wiedzy, podobnie jak odbiór informacji i internalizacja wiedzy, wymagają działań komunikacyjnych, takich jak przekazywanie informacji od nadawców do odbiorców lub wymiana wiedzy między właścicielami wiedzy a jej rekonstruktorami.
Źródło: Wymiana informacji i dzielenie się wiedzą jako działania komunikacyjne