KRÓTKI OPIS

Współpraca międzyorganizacyjna odnosi się do procesów relacyjnych, które powstają, gdy dwie lub więcej prawnie niezależnych organizacji angażują się razem, aby poradzić sobie ze współzależnościami dotyczącymi określonej dziedziny problemowej. Współczesny świat jest wzajemnie powiązany, podobnie jak technologie, wiedza, umiejętności i zdolności. W konsekwencji światło dzienne ujrzały nowe formy organizacyjne, takie jak sieci otwartych innowacji, sojusze strategiczne, partnerstwa publiczno-prywatne oraz współpraca między firmami a ośrodkami akademickimi i pozauniwersyteckimi ośrodkami badawczymi.

Współpraca międzyorganizacyjna jest więc obecnie niezbędna, ale nie jest prosta: różne organizacje mają własne interesy, perspektywy, tożsamość, różnią się wielkością, kulturą, misją, wartościami i celami strategicznymi. Ponadto zaangażowani we współpracę ludzie to różne osobowości, często mają różne wykształcenie, pochodzenie kulturowe, pełnią różne role, czasem mówią różnymi językami, co otwiera ogromny obszar powiązanych kwestii socjologicznych i psychologicznych.

Co więcej, problemy, które są rozwiązywane w ramach takiej współpracy, są często bardzo złożone, a może nawet niegodziwe.

Tak więc oprócz rozwijania procesów związanych z pracą we współpracy (np. znajdowanie wspólnego obrazu sytuacji i wspólnych celów, tworzenie pakietów roboczych i wyników pracy, zaufanie i brak zaufania), współpraca taka musi zajmować się takimi tematami, jak otwarta komunikacja, procesy grupowe i międzygrupowe, włączanie różnych interesariuszy, przywództwo, zarządzanie zmianą i konfliktem (obszar psychologii społecznej i organizacyjnej oraz socjologii). Wreszcie, aby współpraca taka mogła prawidłowo funkcjonować, potrzebne są także ramy organizacyjne i prawne. Należy ustalić zasady, określić jasne koncepcje dotyczące wyników pracy oraz praw własności intelektualnej, prawa do publikacji i eksploatacji.

Nawet jeśli wydaje się to zbyt skomplikowane i dlatego utrudnia niektórym organizacjom nawiązywanie takiej współpracy, to korzyści związane z innowacyjnością, przełomowością, zdobywaniem nowej i dodatkowej wiedzy oraz tworzeniem nowych możliwości są zwykle znacznie większe, tak więc współpraca międzyorganizacyjna stała się ważnym czynnikiem sukcesu organizacji XXI wieku.