Opowieści motywacyjne

Historia motywacyjna 1

2. Umiejętność pracy w środowisku interdyscyplinarnym

2.1. Interdyscyplinarność

Uniwersytecki zespół badawczy uzyskał wsparcie finansowe na realizację projektu europejskiego w dziedzinie zaawansowanych i innowacyjnych materiałów.

W skład zespołu badawczego wchodzi 2 młodych naukowców z umiejętnościami w zakresie charakteryzacji strukturalnej i morfologicznej, nauczyciel z ponad 30-letnim doświadczeniem dydaktycznym i umiejętnościami w zakresie mechanicznego zachowania materiałów, profesor inżynierii elektronicznej, 2 doświadczonych fizyków i 2 chemiczki.

Tylko jeden członek tego zespołu uczestniczył wcześniej w takim projekcie, 4 lata temu. Od tego czasu technologia uległa zmianie i wszyscy członkowie zespołu odczuwali niedogodności związane z eksperymentowaniem z nowymi technologiami. Kierownik zespołu zorganizował więc pierwsze spotkanie w celu omówienia i ustalenia szczegółów realizacji projektu. Przed spotkaniem podzielił się z wszystkimi członkami zaakceptowanym wnioskiem o dofinansowanie, aby mogli go przeanalizować i zrozumieć projekt.

Na tym pierwszym spotkaniu każdy z członków zadawał pytania:

• Nauczyciel z dużym doświadczeniem pedagogicznym zapytał: jakie są etapy projektu, jakie są nasze role w projekcie?
• 2 młodych badaczy pytało: jakie są parametry pozyskiwania danych?
• Fizycy pytali: jakie zjawiska leżą u podstaw eksperymentów, które musimy wykonać?
• Inżynier elektronik zapytał: jakie systemy monitoringu możemy zakupić do akwizycji danych?
• Chemicy pytali: jakie mamy dostępne dane na temat prekursorów i temperatur podczas eksperymentów?

Kierownik projektu zorientował się z ich pytań, że członkowie zespołu, posiadający różne kompetencje i wiedzę zawodową, są skupieni wyłącznie na swojej indywidualnej roli, nie widząc „całego obrazu” projektu. Nie rozumieli, że muszą działać jako jednostka, pracując interdyscyplinarnie, łącząc swoje różne kompetencje zawodowe i uzupełniając się wzajemnie, aby osiągnąć cele projektu.

Kierownik projektu udzielał wyjaśnień, inicjował dyskusje, odpowiadał na pytania członków zespołu, wyjaśniając wszystkim, że różne kompetencje i wiedza fachowa zostaną połączone poprzez współpracę, aby skorzystać z doświadczenia i wiedzy zawodowej każdego z członków.

Podczas eksperymentów wykonywanych w celu realizacji badań naukowych wszyscy specjaliści zespołu doskonale wykonywali swoją pracę, uzupełniając się wzajemnie, udowadniając swoje umiejętności analizowania zjawisk, stosowania substancji, monitorowania i mierzenia parametrów eksperymentu, zbierania i przetwarzania danych, analizowania wniosków i wyników.

W ocenie projektu wszystkie zrealizowane działania otrzymały oceny bardzo dobre, a kierownik projektu podkreślił znaczenie interdyscyplinarności zespołu, wspominając, że bez wkładu wszystkich członków zespołu – każdego wyspecjalizowanego w pewnej dziedzinie/dyscyplinie, projekt nie mógłby się udać i że praca w sposób interdyscyplinarny była głównym czynnikiem, który zapewnił sukces projektu.

Historia motywacyjna 2

2. Umiejętność pracy w środowisku interdyscyplinarnym

2.2. Zespoły interdyscyplinarne

Co oznacza umiejętność pracy w zespołach interdyscyplinarnych

Sytuacja pandemii wymagała zastosowania nowych urządzeń, potrzebnych w dużej ilości w szpitalach, aby zapewnić wspomaganą wentylację płuc pacjentów z COVID.

W związku z tym w regionie Muntenia w Rumunii powstał podstawowy zespół badaczy, którego zadaniem było zaprojektowanie innowacyjnego urządzenia medycznego do wspomagania wentylacji płucnej pacjentów z Covid. Aby urządzenie mogło być stosowane w szpitalach, potrzebna była zgoda Ministerstwa Zdrowia. Naukowcy z Uniwersytetu w Pitești, z największego producenta samochodów w kraju – Dacia Renault, z firmy zajmującej się tworzeniem rozwiązań programowych, z producenta sprzętu AGD, zebrali się w interdyscyplinarny zespół zdolny do opracowania kolejnego innowacyjnego urządzenia ratującego ludzkie życie.

Różne role i wkład w interdyscyplinarnym zespole były następujące:

– naukowcy z uniwersytetu, specjalizujący się w mechanice i elektronice medycznej, zaprojektowali obwody elektryczne i części mechaniczne;

– naukowcy z producenta samochodów zajęli się tworzeniem części mechanicznych za pomocą technik druku 3D

– naukowcy z firmy software’owej opracowali programowanie sprzętu elektronicznego i interfejsu

– badacze z firmy produkującej urządzenia domowe zapewnili miejsce pracy i niezbędne materiały eksploatacyjne, opracowali niezbędną technikę montażu elementów wykonanych przez pozostałych badaczy.

Podczas opracowywania prototypu innowacyjnego urządzenia cały zespół przeprowadzał testy i na bieżąco opatrywał komponenty tak, aby urządzenie było kompatybilne z organizmem człowieka.

Ponieważ istniała potrzeba walidacji medycznej, do początkowego zespołu dołączono pulmonologów, którzy byli w stanie dostarczyć informacji na temat funkcji płuc oraz zgłosić potrzebę wentylacji w leczeniu pacjentów z COVID. Tak więc, różne kompetencje i doświadczenia badaczy zdolnych do pracy w interdyscyplinarnym środowisku, dążących do osiągnięcia wspólnego celu, doprowadziły do stworzenia prototypu medycznego, tak potrzebnego w leczeniu chorych w ciężkim stanie kryzysowym w szpitalach.

Bez zdolności badaczy do pracy w interdyscyplinarnym zespole i bez uzupełniania się ich indywidualnych umiejętności zawodowych, wysiłek włożony w opracowanie niezbędnej aparatury impulsowej poszedłby na marne.